Kiärmiß is nich olle Dage (8)

Kiärmiß keimp fö us Kinner früher forts nau Wiehnachten un Oustern.

Datt ganze göng eest Sönndagsüörnens löss. De Pappe göng owwer no eest mit us in de Andacht. Wenn de Pastor datt Tantum Ergo süng, horden wie schon ganz helle de Musik van de Karussels un de Luftschaukel. De Andacht was ganz wiet wiäge!

Noa datt Karussel mit de hölten Piäre mössen wie oss eestet hen. Watt was datt een herrlichet Vögnöigen! Datt allerschönste was fö mie de Stand bie Kreimers fö de Dürden. Doa geif et ollerhand Spielsaken un jedde Sotte Bölkes, Lakritze und Nappos. Ick häwwe mie eenmoll ne ganz kleene Puppen mit den passenden Puppenwagen kofft. De was kaum teggen Zentimeter lang un ut ganz dünnet, buntet Blech maket.

Up den Trüggeweg kofften wie noa Bieskes un Hättkes bien Bieskenbäcker. De harre siene Boon bie Dammermann vön House. He schlöip doa auk eene Nacht drinne.

Wie göngen glücklich un toufriär wä noa Hues un fröwwen us schon up de neigeste Kiärmiß.

 

Die beiden folgenden Lieder stammen aus plattdeutschen Theaterstücken von August Wibbelt. Sie wurden nach dem 2. Weltkrieg in Hagen vom Kolping aufgeführt.

 

 Kiärmiß is nich olle Dage

(aus: Wildrupps Hoff)

 

Kiärmiß is nich olle Dage,

Kirämißdag is watt för’t Hiärt.

Freut sick auck de kleinste Blage,

sitt vögnöigt up’t hölten Piärd.

Un de Jungens un de Wichter

mak’t sick prick un mak’t sick praut,

Wenn in Danzsaal brennt de Lechter

stoaht se oll’ im stiefen Staut.

 

Hei! Watt lacht so blau de Himmel,

olle kriesket för Pläsier,

Un datt Karussellgebimmel

lütt sau schön tou Schnaps un Bier.

Wicht, lott us een Dänzken dreggen,

Schöttsken , Walzer un Galopp.

Wenn de Hahn fäng an tou kräggen,

sin wie noa een ganzen Tropp.