De Hausierer (auck Leuper genannt) (5)

Oss ick noa een Kind was, wöiten sau manche Artikel an de Huesdüden verkofft. Doa keimp son Schmantbuer, de transportede mit datt Fahrrad eenen grauten Holtkuffer. He verkoffte olle Sotten Puddingpulver.

Wie Kinner sprüngen schnell in de langen Bank un tofften up den Moment, wo de graute Deckel lösssprüng. Watt fö herrliche Gerüche keimen ut den Kassen: Schokolade, Vanille, Mandelgeschmack, rote Grütze un olle Farben Wackelpudding. De Mamme koffte immer watt up Vorrat – den Pudding mochten wie olle gäden.

Een ännerer Kärl keimp van Tied tou Tied un verkoffte Senft. Achtern up sien Fahrrad stönnen in eene Holtkissen schöne Litter-Steinpötte vuller Senf. Den liegen Pott neimp he dat naigestemoll wä mit trügge.

Den Scherenschlieper häwwe ick noa in goe Erinnerung. Mit eenen Fout trait he son kleenen Schliepstein an, de Funken flöigen us baule int Gesichte.

Dann keimp auck noa regelmäßig sonne aule Biädeltante. De was immer ganz utschmachtet. Dat arme Fruesminske keimp immer in Merrag un göng dann dankboar wieder. Se konn us nur een paar Kleenigkeiten anbeen: Knäupe, Näggegoaden, Twist un Twänt un Sicherheitsnaudeln.

In eener Familge harre auck moll son Kärl mit den Packen ewwas verkofft. De kleene Franz harre garnix kriegen un graint. De Pappe segg: „Wenn nächstens een Leuper kümp, bekomms’ Du nigge Hosenträger!“

Doa was no een son Opa, de verkoffte söcke Pottschräppers, Heedwiep hedden de bie us. He spannde son hennigen Rüern vön Bollerwagen un sochte sick de Hee (Heide) in Bobiärg. De sülwest makete kleenen Heedwiepe verkoffte he auk mit Rüern un Bollerwagen.

He keimp bie us auk immer in de Merragstied un dreug sick up een Teller Eintopf. De Rüer kreig auk noa een Schlag Gemöis inne Dutten. Sau teugen de Beeden dankboar wieder.

 

Watt häff sick de Tied ännert!