„Et gaiht ok anners – Karl Borrmomäus”
Af un tou kumms du ut Staunen nich mehr ruut. En Wicht, nix in Kopp as Party, Fete, Mallorca, fiere, danzen, Diso, Jungs, Speelerei. Un dann saoterdachs un sööndachs bis naomidach in Berre liggen. To Huus helpen? Nich an to denken! Maol vöör annere wat doun? Nix to maken! Mithelpen? Det harr’s di dach! Seihn, wo dr wat to doun is? Fleit di wat! Wat sall ut det malle Wicht weern?
Det wöör vöör drei Jaohr. Un vandage: Sei heff einen funnen, en echten Frönd, un nu is det ganz anners as anners. De beiden möget sück richtig gerne liehn. Un as det lüttke Kind kömp, daor kenns det Wich nich weer. Ales, wat se fröiher nich konnde, det maket se nu mit links. Ut det Aösken is ne reddige Frau un Mama worn. Mit Verantwortung und Mout. Se schwooit un waiht nich mehr dr` her — sei gaiht nu liekut ehren Wech. Se bleef nich so, as se wöör. Et gaiht doch anners!
Ok in de Kärke. Vandage denk wi an einen graoten Reformator inne katholske Kärke: Karl Borromäus. De Reformation van Martin Luther wör net 20 Jaohr togange, daor kömp hei uppe Welt. Sie Unkel wör Papst, un de mök em to’n Kardinal, daor wör hei man er 21 Jaohr aolt. Düftig wöör hei ja wall heller. Man hei leewede ok as so’n Barockfürsten. Det har nu so wieder gaohn konnt. Aber et kömp anners: Karl Borromäus sööch, det de Kärke nei in Jesu Spöör kaomen möss. Dorüm tröck hei van Rom wech ganz nao Mailand, leewede als Bischof schlicht un einfach, un heff knooit un knooit – un den Glaowen un de Kärke bleihden up. Owerall Reformen und Sorge üm de Armen und de Pestkranken. Döör em bleef de Kärke nich, as se ween wöör. Mit 46 Jaohren wör hei up.
De junge Frau un den Bischof van Mailand wieset us: Dert gaiht ok anners.
Wörum nich ok bi mi? Wenn dien Hätte man Füür fang, dann kann ales anners weern.