Wi bünt de Moorsoldoaten – 4

Morgenandacht im NDR 1:

Dat kannst mi glöven vom Donnerstag, den 11.12.08

“Det besünnere Krüüß?”

von Domkapitular Alfons Strodt aus Osnabrück

http://www.watt-up-platt.de/der-heutige-domkapitular-alfons-strodt/

 

Düsse Dage wiese ik ju det Kloster Esterwegen up det Gelände van’t fröihere KZ. Door is ok noch ne Kapelle. Door nemm ik ju nu mit hen. Oh, wat is de ok gerott! Besünners det Krüß. Un det mott ik ju eben verteilen, wat det dormit up sück heff. Det Krüüß is ut en ganz aolen, graoten Eikenbaom schneen. Ein Arm van det Krüß is man en kott Ende: Det is Holt, wat inne leßten 60 Jaohr wassen ist. Den armem Arme is heller lang: En paar hundert Jaohre sitt dor in. Un inne Midde, dor is det Holt ganz dunker, blau. Wu kann’t? An düsse Steh is 1944 oder 45 ne Granate inschlaohn. De Baom heff blott, man hei heff’t owerstaohn, hei lewede wieder un wöss, de Wunde is verheilt, man de „Bläue” — so nöimt den Förster den Hoff van de Wunde — de wieset, wat door mit den Baom passen is. De Baom heff det nich vergetten.

Wi Mensken hebbt nich immer so vull Verstand as en Baom. Wi vergät’t gau.

Man Vergetten, det dröff wi nich.

Bi Erich Kästner hebb ik maol läsen, wat up Plattdüütsch so lutt:

Det Erinnern heff eine wunnerlicke Kraft

un et draiht den Mensken heilmaols üm:

Well dat vergettt, wat gaud was, de wedd schlecht.

Well dat vergett, wat leip was, de wedd dumm.”

Schlecht und dumm, ne, dett wüll wi nich weern!

Düt Krüüß, wat vöör’n Teiken! Et helpt us denken: An ale Gewolt, an ale Naot, de Mensken uutstaohn hebbt un ok noch vandage liehn mött. Overall inne Welt. De Moosoldaoten ut de Emslandlager süngen:

  1. Up un daole loopt hier de Posten. / Kiener, kiener, kummp dor dör.

Knippst du ut, kost’t di dat Leven. / Ach, wat is’t ok en Mallör!.

Wi bünt de Moorsaldaoten un trecket mit den Törfspaant in ‘t Moor.

Man det Krüß is ok noch en anneret Teiken, et sech: Du siss dr nich allein mit. Usen Härgott is an diene Siete. Hei deilt ales mit di. Hei litt mit di un vöör di. Det Krüüß bedutt ok det: Leivde Un dor dröff wi ok nich van schwiegen. Immer wöörn dor inne Moore ok Lü, de hadden en Hätte, de hebbt holpen, einfache Lü ut Esterwegen un Oberlangen und Börgermoor. De hebbt de Moorsoldaoten en Stück Braot °wem Tuun henschmetten, of hebbt einfach wieset: Et spiett’t mi so, ik denk an di, ok wenn ik di door nich ruuthalen kann.

Düsse Lü mit so ‘n Hätte, de dröff wi ok nich vergetten!

Foto: DIZ